SOLIDARITEIT IN EENHEID

Sommige politici zweren bij een verdere splitsing van het land. Sommigen gaan zelfs nog verder en willen dat het land volledig wordt opgesplitst. Volgens hen moet de federale staat dringend worden afgeschaft. De voorzitter van de N-VA pleit zelfs – zonder blikken of blozen – voor het terzijde schuiven van de Grondwet en stelt onomwonden dat Vlaanderen beter af zou zijn als het zich bij Nederland zou aansluiten. Hij is niet de enige politicus die voor een splitsing pleit. Zowel in het noorden als in het centrum en het zuiden van het land zijn er voorstanders van meer splitsing in bijna alle politieke partijen.

Maar bij elke overwinning op de Olympische Spelen of elk kampioenschap waaraan de Rode Duivels deelnemen, wordt ons land gekleurd met de drie nationale kleuren. Wat men ook denkt, Belgen blijven Belgen. Uit een enquête die in 2019 werd gehouden door de kranten HLN/Le Soir bleek dat slechts 14% van de Belgen wil dat het land zich opsplitst. Uit recente opiniepeilingen blijkt zelfs dat een meerderheid in alle regio’s van het land meer België wil.

Dit wordt bevestigd door een paar eenvoudige feiten. Wie herinnert zich niet de Zodiac van de Gentse brandweer in gevecht met het woeste water in Pepinster? Of de Vlaamse brandweerkorpsen die niet aarzelden om in Wallonië levens te redden. Duizenden Vlaamse, Waalse en Brusselse vrijwilligers stonden klaar om de slachtoffers van de overstromingen in Wallonië te helpen.

En heeft de coronaviruscrisis niet de vrijgevigheid en solidariteitsreflex van de Belgen aan het licht gebracht?

Met deze inspirerende voorbeelden en het verlangen van onze burgers naar meer eenheid, is het de hoogste tijd om een visie van solidariteit en eenheid tegenover de wil tot verdeeldheid te stellen.

Meer verdeeldheid? Een kostbare en ondoeltreffende razernij!

Tijdens de coronaviruscrisis werden wij geconfronteerd met de schokkende realiteit dat ons kleine land negen ministers telt die bevoegd zijn voor volksgezondheid, en dat op een ogenblik dat adequaat optreden meer dan ooit noodzakelijk was. De feiten hebben aangetoond dat deze situatie niet bevorderlijk is geweest voor een doeltreffend optreden. Een parlementaire commissie kwam tot de conclusie dat dit gebrek aan eenheid van bevel de oorzaak was van veel mislukkingen. De ruzies tussen de vertegenwoordigers van de verschillende regeringen vóór elke vergadering van het overlegcomité waren ronduit ergerlijk.

Onze institutionele structuur is onleesbaar geworden en belet ons doeltreffend te reageren op grote uitdagingen en noodsituaties.

België telt zes regeringen, evenveel parlementen en meer dan vijftig ministers en staatssecretarissen. Vier ministers zijn verantwoordelijk voor mobiliteit. Hetzelfde geldt voor de strijd tegen de armoede. Om chaos te voorkomen wordt getracht het beleid te coördineren buiten de versnippering van bevoegdheden om, door het oprichten van overlegcomités, het organiseren van interministeriële conferenties, enz.

Wat een verspilling van geld, energie en efficiëntie!

Onze sociale verworvenheden, gebouwd in eenheid, werken!

Laten we niet weggooien wat goed werkt.

Toen de coronaviruscrisis ons hard trof, heeft ons socialezekerheidsstelsel meer dan adequaat gewerkt om de catastrofale gevolgen van de pandemie op te vangen. Dankzij de (tijdelijke) werkloosheidsregeling konden huishoudens overleven en konden sommige bedrijven het hoofd boven water houden. Werknemers in de gezondheidszorg vochten een echte strijd, gefinancierd door het federale socialezekerheidsstelsel, …

Studies van onder meer de Universiteit Antwerpen hebben reeds aangetoond dat ons federaal socialezekerheidsstelsel niet perfect is, maar wel een stevig bolwerk tegen armoede vormt. We moeten niet veranderen wat goed werkt. 

Er is geen steekhoudend argument om ons socialezekerheidsstelsel te regionaliseren of op te splitsen. Want opsplitsen betekent de financieringsbasis verkleinen en het systeem minder efficiënt maken. Elke verzekeraar zal u vertellen dat een bredere financieringsbasis betekent dat de lasten kunnen worden gespreid!

“Vlaams geld voor Wallonië”, zeggen de nationalisten. Dat is waar… soms. Net zoals er overdrachten zijn tussen en binnen de Vlaamse provincies of tussen centrale steden en meer landelijke regio’s. Sociale zekerheid is in de eerste plaats intermenselijke solidariteit en geen solidariteit tussen verschillende regio’s van het land.

Uit een recente studie van de NBB blijkt dat de transfers tussen de Belgische gewesten bescheiden zijn in vergelijking met de transfers die in andere Europese landen worden waargenomen, in tegenstelling tot wat de voorstanders van de splitsing beweren.

Uit de studie blijkt bijvoorbeeld dat het Waalse Gewest minder profiteert van de interregionale solidariteit dan Noord-Nederland of Saksen-Anhalt in Duitsland. In de andere richting moet ook worden opgemerkt dat het Vlaamse Gewest minder van het nationale gemiddelde afwijkt dan het gewest Hamburg, het westen van Nederland of het Île-de-France.

Meer solidariteit: dit is precies waarom belastingen en sociale zekerheid in het leven zijn geroepen: om te zorgen voor herverdeling tussen degenen die het beter hebben en degenen die het slechter hebben.

Wij willen de solidariteit behouden en uitbreiden, in eenheid!

Wij geloven dat ons land behoefte heeft aan eenheid en solidariteit, niet aan nog meer verdeeldheid. Tegen de zevende institutionele hervorming die deze politici ons willen opleggen, zeggen wij NEE. Integendeel, misschien is de tijd gekomen om wat meer eenheid te brengen in de onnodige en kostbare versnippering van bevoegdheden in België. 

Het opsplitsen van de sociale zekerheid in twee of drie kleinere stelsels zou een zeer dure onderneming zijn. Splitsing zou de beheers- en administratiekosten verhogen en de solidariteit verminderen. Met andere woorden, het systeem zou duurder zijn om minder te bereiken! Of we zouden allemaal meer betalen om minder te krijgen als we het nodig hebben.

Vanuit dit oogpunt is het beleid van “federale financiering” maar regionale organisatie per enveloppe een waanidee dat onvermijdelijk zal leiden tot de opsplitsing van ons gezondheidsstelsel.

De oplossing: alles opnieuw federaliseren?

Natuurlijk niet. Wij zijn niet nostalgisch naar “la Belgique à papa”, maar wij zijn ons ervan bewust dat onze grootste verworvenheden in eenheid zijn opgebouwd: onze betaalde vakanties, onze sociale zekerheid, een groot deel van onze sociale wetgeving, enz.

Wij zijn er ook van overtuigd dat wij in eenheid deze verworvenheden zullen beschermen en nieuwe zullen opbouwen.

Sommige bevoegdheden zijn gedecentraliseerd en kunnen waarschijnlijk beter op dit niveau worden uitgeoefend. Maar dit geldt niet voor alle competenties. We moeten de moed hebben om voor elke competentie te onderzoeken wat het beste werkt. Dit is een oefening die we moeten durven ondernemen. Ons institutioneel model is inderdaad onleesbaar geworden, de status quo is geen optie.

Maar vereenvoudiging mag niet betekenen dat er meer verdeeldheid komt, zoals maar al te vaak het geval is. Wat ons betreft moet bijvoorbeeld gezondheid een bevoegdheid zijn die op federaal niveau georganiseerd wordt.

De recente crisissen die wij hebben meegemaakt, illustreren ook de noodzaak van hiërarchie in de besluitvorming. Een nationale ramp kan niet worden bestreden met eindeloos gepalaver. Voor een dergelijke strijd is een “commando-eenheid” nodig op federaal niveau, gecontroleerd door een federaal parlement dat zijn rol ten volle moet kunnen spelen.

Samen sterker!

Binnen het ABVV hebben de opeenvolgende institutionele hervormingen ook hun weerslag gehad op onze vakbondsstructuren, vanuit de overtuiging dat tegenover elke macht een tegenmacht moet staan. En terecht!

De door bepaalde politici afgedwongen verdeeldheid leidt soms tot een logica van verdeeldheid binnen onze organisatie. Wij moeten de voorwaarden scheppen voor een ommekeer in deze tendens, want zij is schadelijk voor de arbeidswereld en dus ook voor het ABVV.

Wij willen het beginsel van de eenheid van de werknemers in het middelpunt van onze vakbondsacties plaatsen. Het is in deze eenheid dat zij de kracht put van haar onderhandelings-positie.  Gewapend met dit principe heeft het zijn grootste sociale veroveringen gebouwd. Dit betekent dat wij meer samen willen doen en minder individueel. Het betekent ook compromissen sluiten. Water bij de wijn doen, onze eigen belangen vergeten ten gunste van het gemeenschappelijk belang.

Dit moet de rode draad zijn bij de voorbereiding van het federale ABVV-congres volgend jaar. 

De ABVV-leden verdienen het om nog meer samen te werken.
Net als elke Belg. 
Voor ons is er geen uitsluiting of splitsing.
Maar solidariteit in eenheid!

SOLIDARITÉ DANS L’UNITÉ

Certains hommes et femmes politiques ne jurent que par une scission plus poussée du pays. D’aucuns vont encore plus loin et veulent la scission totale du pays. Selon eux, il faut en finir d’urgence avec l’Etat fédéral. Le président de la N-VA plaide même – sans rougir – pour mettre la Constitution de côté et déclare sans ambages que la Flandre serait mieux lotie si elle devait rejoindre les Pays-Bas. Il n’est d’ailleurs pas le seul politique à prôner la scission. Aussi bien au nord qu’au centre et au sud du pays, il y a des partisans de plus de scission et ce dans presque tous les partis politiques.

Pourtant, à chaque victoire aux Jeux Olympiques ou à chaque championnat auquel participent les diables rouges, notre pays se colore aux trois couleurs nationales. Quoi qu’on en pense, les Belges restent des Belges. Un sondage réalisé en 2019 par les journaux HLN/Le Soir a d’ailleurs montré que seulement 14% des Belges souhaitent la scission du pays. Des sondages récents montrent même qu’une majorité dans toutes les régions du pays désirent plus de Belgique.

Cela se confirme d’ailleurs par quelques simples faits. Qui ne se rappelle pas le Zodiac des pompiers gantois qui se battaient avec les eaux folles à Pepinster ? Ou des pompiers flamands qui n’ont pas hésité à aller sauver des vies en Wallonie. Des milliers de volontaires flamands, wallons et bruxellois se sont montrés prêts à secourir les victimes des inondations en Wallonie.

Et la crise du coronavirus, n’a-t-elle pas révélé le réflexe de générosité et de solidarité des Belges ?

Forts de ces exemples inspirants et de la volonté exprimée par nos concitoyens pour plus d’unité, il est grand temps d’opposer une vision de solidarité et d’unité face aux volontés de division.

Plus de division ? Une frénésie coûteuse et inefficace !

Au cours de la crise du coronavirus, nous avons été confrontés à une réalité choquante : notre petit pays compte neuf ministres qui sont compétents pour la santé et ce à un moment où une intervention adéquate s’imposait plus que jamais. Les faits ont prouvé que cette situation n’a guère profité à l’efficacité des interventions. Une commission parlementaire a d’ailleurs conclu que cette absence d’unité de commandement a été à l’origine des nombreux manquements. Les querelles entre les représentants des différents gouvernements avant chaque réunion du comité de concertation étaient d’ailleurs franchement exaspérantes.

Notre structure institutionnelle est devenue illisible et nous empêche de répondre efficacement aux grands défis et aux situations d’urgence.

La Belgique compte six gouvernements, autant de parlements et plus de cinquante ministres et secrétaires d’Etat. Quatre ministres sont compétents en matière de mobilité. Même chose en ce qui concerne la lutte contre la pauvreté. Pour éviter le chaos, on tente de coordonner les politiques au-delà de l’éparpillement des compétences en créant des comités de concertation, en organisant des conférences interministérielles, etc.

Quel gâchis d’argent, d’énergie et d’efficacité !

Nos conquêtes sociales, construites dans l’unité, fonctionnent !

Ne jetons pas ce qui marche bien.

Lorsque la crise du coronavirus nous a frappé de plein fouet, notre sécurité sociale a fonctionné de manière plus que satisfaisante pour faire face aux conséquences catastrophiques de la pandémie. Le régime du chômage (temporaire) a permis aux ménages de survivre et à certaines entreprises de ne pas couler. Le personnel soignant a livré une véritable bataille, financée par la sécurité sociale fédérale, …

Des études réalisées notamment par l’Université d’Anvers avaient déjà démontré que si notre régime de sécurité sociale fédérale n’est pas parfait, il constitue un solide rempart contre la pauvreté. Il ne faut pas changer ce qui fonctionne bien. 

Il n’y a en effet aucun argument qui tienne la route pour plaider en faveur de la régionalisation ou de la scission de notre sécurité sociale. Car scission signifie réduction de la base de financement et diminution de l’efficacité du système. N’importe quel assureur vous expliquera qu’une base de financement plus large permet de répartir les charges !

“De l’argent flamand pour la Wallonie”, disent les nationalistes. C’est exact … parfois. Tout comme il y a des transferts entre et au sein des provinces flamandes ou entre villes-centres et régions plus rurales. La sécurité sociale est avant tout une solidarité interpersonnelle bien plus qu’une solidarité entre différentes régions du pays.

Une étude récente de la BNB démontre d’ailleurs que les transferts qui s’opèrent entre les Régions belges sont modestes par rapport aux volumes de transferts observés dans d’autres pays européens contrairement à ce qu’affirment ceux qui poussent à la scission.

Cette étude nous apprend par exemple que la Région wallonne est moins bénéficiaire de la solidarité interrégionale que le Nord des Pays-Bas ou la Saxe-Anhalt en Allemagne. Dans l’autre sens, il faut également noter que la Région flamande se distingue moins de la moyenne nationale que la région de Hambourg, l’Ouest des Pays‑Bas ou encore  l’Île‑de‑France.

Plus de solidarité, s’est précisément dans ce but que les impôts et la sécurité sociale ont été créés : pour assurer la redistribution entre ceux qui sont mieux lotis et ceux qui le sont moins bien.

Nous voulons garder et amplifier la solidarité, dans l’unité !

Nous pensons que notre pays a besoin d’unité et de solidarité, et non pas d’une scission plus poussée. A la septième réforme institutionnelle que ces politiques veulent nous imposer, nous disons NON. Au contraire, le temps est peut-être venu d’apporter un peu plus d’unité dans l’éparpillement inutile et coûteuse des compétences en Belgique. 

Scinder la sécurité sociale en deux ou trois régimes plus petits serait d’ailleurs une entreprise très coûteuse. La scission augmenterait les frais de gestion et d’administration et réduirait la solidarité. Autrement dit, le système serait plus coûteux pour avoir un moindre résultat ! Ou encore, nous payerions tous plus pour avoir moins au moment où nous en aurions besoin.

De ce point de vue la politique du « financement fédéral » mais d’une organisation régionale par enveloppe est un leurre qui mènera inévitablement vers la scission de notre sécu.


La solution : refédéraliser tout ?

Bien sûr que non ! Nous ne sommes pas des nostalgiques de la « Belgique à papa », mais sommes conscients que nos plus belles conquêtes ont été construites dans l’unité : nos congés payés, notre sécurité sociale, une part importante de notre législation sociale, …

Nous sommes aussi convaincus que c’est dans l’unité que nous protégerons ces acquis et pourrons en construire de nouveaux.

Certaines compétences ont été décentralisée, et elles sont probablement plus justement menées à ce niveau. Mais ce n’est pas vrai pour toutes les compétences. Nous devrions avoir le courage d’examiner pour chaque compétence ce qui fonctionne le mieux. C’est un exercice que nous devons oser. Notre modèle institutionnel est en effet devenu illisible, le statu quo n’est pas une option.

Mais simplification ne doit pas rimer avec plus de division comme c’est trop souvent le cas. En ce qui nous concerne, la santé, par exemple, doit être une compétence organisée au niveau fédéral.

Les crises récentes que nous avons connues illustrent aussi la nécessité d’une hiérarchie au niveau de la prise de décision. On ne combat pas une catastrophe nationale par des palabres interminables. Pour un tel combat, il faut une « unité de commandement » au niveau fédéral, contrôlé par un Parlement fédéral qui doit pouvoir jouer pleinement son rôle.


Plus forts ensemble !

Au sein de la FGTB, les réformes institutionnelles successives ont également été traduites dans nos structures syndicales, partant de la conviction qu’il faut opposer à chaque pouvoir un contrepouvoir. A juste titre d’ailleurs !

La division forcée par certains politiques pousse parfois à une logique de division au sein de notre organisation. Nous devons construire les conditions à un renversement de cette tendance car elle est nocive pour le monde du travail et donc nocive pour la FGTB.

Nous souhaitons placer à nouveau au centre de nos actions syndicales le principe de l’unité du monde du travail. C’est dans cette unité qu’elle puise la puissance de son rapport de force.  C’est armée de ce principe qu’il a construit ses plus belles conquêtes sociales. Cela signifie que nous voulons faire plus ensemble et moins chacun dans son coin. Cela signifie aussi faire des compromis. Mettre de l’eau dans son vin, oublier ses propres intérêts au profit de l’intérêt commun.

Voilà qui devrait être le fil rouge de la préparation du congrès de la FGTB fédérale qui se tiendra l’an prochain. 

« Travailler ensemble encore plus », les membres de la FGTB le méritent.
Tout comme chaque Belge. 
Pour nous, ni exclusion ni scission.
Mais la solidarité dans l’unité !

SOLIDARITEIT IN EENHEID

Sommige politici zweren bij een verdere splitsing van het land. Sommigen gaan zelfs nog verder en willen dat het land volledig wordt opgesplitst. Volgens hen moet de federale staat dringend worden afgeschaft. De voorzitter van de N-VA pleit zelfs – zonder blikken of blozen – voor het terzijde schuiven van de Grondwet en stelt onomwonden dat Vlaanderen beter af zou zijn als het zich bij Nederland zou aansluiten. Hij is niet de enige politicus die voor een splitsing pleit. Zowel in het noorden als in het centrum en het zuiden van het land zijn er voorstanders van meer splitsing in bijna alle politieke partijen.

Maar bij elke overwinning op de Olympische Spelen of elk kampioenschap waaraan de Rode Duivels deelnemen, wordt ons land gekleurd met de drie nationale kleuren. Wat men ook denkt, Belgen blijven Belgen. Uit een enquête die in 2019 werd gehouden door de kranten HLN/Le Soir bleek dat slechts 14% van de Belgen wil dat het land zich opsplitst. Uit recente opiniepeilingen blijkt zelfs dat een meerderheid in alle regio’s van het land meer België wil.

Dit wordt bevestigd door een paar eenvoudige feiten. Wie herinnert zich niet de Zodiac van de Gentse brandweer in gevecht met het woeste water in Pepinster? Of de Vlaamse brandweerkorpsen die niet aarzelden om in Wallonië levens te redden. Duizenden Vlaamse, Waalse en Brusselse vrijwilligers stonden klaar om de slachtoffers van de overstromingen in Wallonië te helpen.

En heeft de coronaviruscrisis niet de vrijgevigheid en solidariteitsreflex van de Belgen aan het licht gebracht?

Met deze inspirerende voorbeelden en het verlangen van onze burgers naar meer eenheid, is het de hoogste tijd om een visie van solidariteit en eenheid tegenover de wil tot verdeeldheid te stellen.

Meer verdeeldheid? Een kostbare en ondoeltreffende razernij!

Tijdens de coronaviruscrisis werden wij geconfronteerd met de schokkende realiteit dat ons kleine land negen ministers telt die bevoegd zijn voor volksgezondheid, en dat op een ogenblik dat adequaat optreden meer dan ooit noodzakelijk was. De feiten hebben aangetoond dat deze situatie niet bevorderlijk is geweest voor een doeltreffend optreden. Een parlementaire commissie kwam tot de conclusie dat dit gebrek aan eenheid van bevel de oorzaak was van veel mislukkingen. De ruzies tussen de vertegenwoordigers van de verschillende regeringen vóór elke vergadering van het overlegcomité waren ronduit ergerlijk.

Onze institutionele structuur is onleesbaar geworden en belet ons doeltreffend te reageren op grote uitdagingen en noodsituaties.

België telt zes regeringen, evenveel parlementen en meer dan vijftig ministers en staatssecretarissen. Vier ministers zijn verantwoordelijk voor mobiliteit. Hetzelfde geldt voor de strijd tegen de armoede. Om chaos te voorkomen wordt getracht het beleid te coördineren buiten de versnippering van bevoegdheden om, door het oprichten van overlegcomités, het organiseren van interministeriële conferenties, enz.

Wat een verspilling van geld, energie en efficiëntie!

Onze sociale verworvenheden, gebouwd in eenheid, werken!

Laten we niet weggooien wat goed werkt.

Toen de coronaviruscrisis ons hard trof, heeft ons socialezekerheidsstelsel meer dan adequaat gewerkt om de catastrofale gevolgen van de pandemie op te vangen. Dankzij de (tijdelijke) werkloosheidsregeling konden huishoudens overleven en konden sommige bedrijven het hoofd boven water houden. Werknemers in de gezondheidszorg vochten een echte strijd, gefinancierd door het federale socialezekerheidsstelsel, …

Studies van onder meer de Universiteit Antwerpen hebben reeds aangetoond dat ons federaal socialezekerheidsstelsel niet perfect is, maar wel een stevig bolwerk tegen armoede vormt. We moeten niet veranderen wat goed werkt. 

Er is geen steekhoudend argument om ons socialezekerheidsstelsel te regionaliseren of op te splitsen. Want opsplitsen betekent de financieringsbasis verkleinen en het systeem minder efficiënt maken. Elke verzekeraar zal u vertellen dat een bredere financieringsbasis betekent dat de lasten kunnen worden gespreid!

“Vlaams geld voor Wallonië”, zeggen de nationalisten. Dat is waar… soms. Net zoals er overdrachten zijn tussen en binnen de Vlaamse provincies of tussen centrale steden en meer landelijke regio’s. Sociale zekerheid is in de eerste plaats intermenselijke solidariteit en geen solidariteit tussen verschillende regio’s van het land.

Uit een recente studie van de NBB blijkt dat de transfers tussen de Belgische gewesten bescheiden zijn in vergelijking met de transfers die in andere Europese landen worden waargenomen, in tegenstelling tot wat de voorstanders van de splitsing beweren.

Uit de studie blijkt bijvoorbeeld dat het Waalse Gewest minder profiteert van de interregionale solidariteit dan Noord-Nederland of Saksen-Anhalt in Duitsland. In de andere richting moet ook worden opgemerkt dat het Vlaamse Gewest minder van het nationale gemiddelde afwijkt dan het gewest Hamburg, het westen van Nederland of het Île-de-France.

Meer solidariteit: dit is precies waarom belastingen en sociale zekerheid in het leven zijn geroepen: om te zorgen voor herverdeling tussen degenen die het beter hebben en degenen die het slechter hebben.

Wij willen de solidariteit behouden en uitbreiden, in eenheid!

Wij geloven dat ons land behoefte heeft aan eenheid en solidariteit, niet aan nog meer verdeeldheid. Tegen de zevende institutionele hervorming die deze politici ons willen opleggen, zeggen wij NEE. Integendeel, misschien is de tijd gekomen om wat meer eenheid te brengen in de onnodige en kostbare versnippering van bevoegdheden in België. 

Het opsplitsen van de sociale zekerheid in twee of drie kleinere stelsels zou een zeer dure onderneming zijn. Splitsing zou de beheers- en administratiekosten verhogen en de solidariteit verminderen. Met andere woorden, het systeem zou duurder zijn om minder te bereiken! Of we zouden allemaal meer betalen om minder te krijgen als we het nodig hebben.

Vanuit dit oogpunt is het beleid van “federale financiering” maar regionale organisatie per enveloppe een waanidee dat onvermijdelijk zal leiden tot de opsplitsing van ons gezondheidsstelsel.

De oplossing: alles opnieuw federaliseren?

Natuurlijk niet. Wij zijn niet nostalgisch naar “la Belgique à papa”, maar wij zijn ons ervan bewust dat onze grootste verworvenheden in eenheid zijn opgebouwd: onze betaalde vakanties, onze sociale zekerheid, een groot deel van onze sociale wetgeving, enz.

Wij zijn er ook van overtuigd dat wij in eenheid deze verworvenheden zullen beschermen en nieuwe zullen opbouwen.

Sommige bevoegdheden zijn gedecentraliseerd en kunnen waarschijnlijk beter op dit niveau worden uitgeoefend. Maar dit geldt niet voor alle competenties. We moeten de moed hebben om voor elke competentie te onderzoeken wat het beste werkt. Dit is een oefening die we moeten durven ondernemen. Ons institutioneel model is inderdaad onleesbaar geworden, de status quo is geen optie.

Maar vereenvoudiging mag niet betekenen dat er meer verdeeldheid komt, zoals maar al te vaak het geval is. Wat ons betreft moet bijvoorbeeld gezondheid een bevoegdheid zijn die op federaal niveau georganiseerd wordt.

De recente crisissen die wij hebben meegemaakt, illustreren ook de noodzaak van hiërarchie in de besluitvorming. Een nationale ramp kan niet worden bestreden met eindeloos gepalaver. Voor een dergelijke strijd is een “commando-eenheid” nodig op federaal niveau, gecontroleerd door een federaal parlement dat zijn rol ten volle moet kunnen spelen.

Samen sterker!

Binnen het ABVV hebben de opeenvolgende institutionele hervormingen ook hun weerslag gehad op onze vakbondsstructuren, vanuit de overtuiging dat tegenover elke macht een tegenmacht moet staan. En terecht!

De door bepaalde politici afgedwongen verdeeldheid leidt soms tot een logica van verdeeldheid binnen onze organisatie. Wij moeten de voorwaarden scheppen voor een ommekeer in deze tendens, want zij is schadelijk voor de arbeidswereld en dus ook voor het ABVV.

Wij willen het beginsel van de eenheid van de werknemers in het middelpunt van onze vakbondsacties plaatsen. Het is in deze eenheid dat zij de kracht put van haar onderhandelings-positie.  Gewapend met dit principe heeft het zijn grootste sociale veroveringen gebouwd. Dit betekent dat wij meer samen willen doen en minder individueel. Het betekent ook compromissen sluiten. Water bij de wijn doen, onze eigen belangen vergeten ten gunste van het gemeenschappelijk belang.

Dit moet de rode draad zijn bij de voorbereiding van het federale ABVV-congres volgend jaar. 

De ABVV-leden verdienen het om nog meer samen te werken.
Net als elke Belg. 
Voor ons is er geen uitsluiting of splitsing.
Maar solidariteit in eenheid!

SOLIDARITÉ DANS L’UNITÉ

Certains hommes et femmes politiques ne jurent que par une scission plus poussée du pays. D’aucuns vont encore plus loin et veulent la scission totale du pays. Selon eux, il faut en finir d’urgence avec l’Etat fédéral. Le président de la N-VA plaide même – sans rougir – pour mettre la Constitution de côté et déclare sans ambages que la Flandre serait mieux lotie si elle devait rejoindre les Pays-Bas. Il n’est d’ailleurs pas le seul politique à prôner la scission. Aussi bien au nord qu’au centre et au sud du pays, il y a des partisans de plus de scission et ce dans presque tous les partis politiques.

Pourtant, à chaque victoire aux Jeux Olympiques ou à chaque championnat auquel participent les diables rouges, notre pays se colore aux trois couleurs nationales. Quoi qu’on en pense, les Belges restent des Belges. Un sondage réalisé en 2019 par les journaux HLN/Le Soir a d’ailleurs montré que seulement 14% des Belges souhaitent la scission du pays. Des sondages récents montrent même qu’une majorité dans toutes les régions du pays désirent plus de Belgique.

Cela se confirme d’ailleurs par quelques simples faits. Qui ne se rappelle pas le Zodiac des pompiers gantois qui se battaient avec les eaux folles à Pepinster ? Ou des pompiers flamands qui n’ont pas hésité à aller sauver des vies en Wallonie. Des milliers de volontaires flamands, wallons et bruxellois se sont montrés prêts à secourir les victimes des inondations en Wallonie.

Et la crise du coronavirus, n’a-t-elle pas révélé le réflexe de générosité et de solidarité des Belges ?

Forts de ces exemples inspirants et de la volonté exprimée par nos concitoyens pour plus d’unité, il est grand temps d’opposer une vision de solidarité et d’unité face aux volontés de division.

Plus de division ? Une frénésie coûteuse et inefficace !

Au cours de la crise du coronavirus, nous avons été confrontés à une réalité choquante : notre petit pays compte neuf ministres qui sont compétents pour la santé et ce à un moment où une intervention adéquate s’imposait plus que jamais. Les faits ont prouvé que cette situation n’a guère profité à l’efficacité des interventions. Une commission parlementaire a d’ailleurs conclu que cette absence d’unité de commandement a été à l’origine des nombreux manquements. Les querelles entre les représentants des différents gouvernements avant chaque réunion du comité de concertation étaient d’ailleurs franchement exaspérantes.

Notre structure institutionnelle est devenue illisible et nous empêche de répondre efficacement aux grands défis et aux situations d’urgence.

La Belgique compte six gouvernements, autant de parlements et plus de cinquante ministres et secrétaires d’Etat. Quatre ministres sont compétents en matière de mobilité. Même chose en ce qui concerne la lutte contre la pauvreté. Pour éviter le chaos, on tente de coordonner les politiques au-delà de l’éparpillement des compétences en créant des comités de concertation, en organisant des conférences interministérielles, etc.

Quel gâchis d’argent, d’énergie et d’efficacité !

Nos conquêtes sociales, construites dans l’unité, fonctionnent !

Ne jetons pas ce qui marche bien.

Lorsque la crise du coronavirus nous a frappé de plein fouet, notre sécurité sociale a fonctionné de manière plus que satisfaisante pour faire face aux conséquences catastrophiques de la pandémie. Le régime du chômage (temporaire) a permis aux ménages de survivre et à certaines entreprises de ne pas couler. Le personnel soignant a livré une véritable bataille, financée par la sécurité sociale fédérale, …

Des études réalisées notamment par l’Université d’Anvers avaient déjà démontré que si notre régime de sécurité sociale fédérale n’est pas parfait, il constitue un solide rempart contre la pauvreté. Il ne faut pas changer ce qui fonctionne bien. 

Il n’y a en effet aucun argument qui tienne la route pour plaider en faveur de la régionalisation ou de la scission de notre sécurité sociale. Car scission signifie réduction de la base de financement et diminution de l’efficacité du système. N’importe quel assureur vous expliquera qu’une base de financement plus large permet de répartir les charges !

“De l’argent flamand pour la Wallonie”, disent les nationalistes. C’est exact … parfois. Tout comme il y a des transferts entre et au sein des provinces flamandes ou entre villes-centres et régions plus rurales. La sécurité sociale est avant tout une solidarité interpersonnelle bien plus qu’une solidarité entre différentes régions du pays.

Une étude récente de la BNB démontre d’ailleurs que les transferts qui s’opèrent entre les Régions belges sont modestes par rapport aux volumes de transferts observés dans d’autres pays européens contrairement à ce qu’affirment ceux qui poussent à la scission.

Cette étude nous apprend par exemple que la Région wallonne est moins bénéficiaire de la solidarité interrégionale que le Nord des Pays-Bas ou la Saxe-Anhalt en Allemagne. Dans l’autre sens, il faut également noter que la Région flamande se distingue moins de la moyenne nationale que la région de Hambourg, l’Ouest des Pays‑Bas ou encore  l’Île‑de‑France.

Plus de solidarité, s’est précisément dans ce but que les impôts et la sécurité sociale ont été créés : pour assurer la redistribution entre ceux qui sont mieux lotis et ceux qui le sont moins bien.

Nous voulons garder et amplifier la solidarité, dans l’unité !

Nous pensons que notre pays a besoin d’unité et de solidarité, et non pas d’une scission plus poussée. A la septième réforme institutionnelle que ces politiques veulent nous imposer, nous disons NON. Au contraire, le temps est peut-être venu d’apporter un peu plus d’unité dans l’éparpillement inutile et coûteuse des compétences en Belgique. 

Scinder la sécurité sociale en deux ou trois régimes plus petits serait d’ailleurs une entreprise très coûteuse. La scission augmenterait les frais de gestion et d’administration et réduirait la solidarité. Autrement dit, le système serait plus coûteux pour avoir un moindre résultat ! Ou encore, nous payerions tous plus pour avoir moins au moment où nous en aurions besoin.

De ce point de vue la politique du « financement fédéral » mais d’une organisation régionale par enveloppe est un leurre qui mènera inévitablement vers la scission de notre sécu.


La solution : refédéraliser tout ?

Bien sûr que non ! Nous ne sommes pas des nostalgiques de la « Belgique à papa », mais sommes conscients que nos plus belles conquêtes ont été construites dans l’unité : nos congés payés, notre sécurité sociale, une part importante de notre législation sociale, …

Nous sommes aussi convaincus que c’est dans l’unité que nous protégerons ces acquis et pourrons en construire de nouveaux.

Certaines compétences ont été décentralisée, et elles sont probablement plus justement menées à ce niveau. Mais ce n’est pas vrai pour toutes les compétences. Nous devrions avoir le courage d’examiner pour chaque compétence ce qui fonctionne le mieux. C’est un exercice que nous devons oser. Notre modèle institutionnel est en effet devenu illisible, le statu quo n’est pas une option.

Mais simplification ne doit pas rimer avec plus de division comme c’est trop souvent le cas. En ce qui nous concerne, la santé, par exemple, doit être une compétence organisée au niveau fédéral.

Les crises récentes que nous avons connues illustrent aussi la nécessité d’une hiérarchie au niveau de la prise de décision. On ne combat pas une catastrophe nationale par des palabres interminables. Pour un tel combat, il faut une « unité de commandement » au niveau fédéral, contrôlé par un Parlement fédéral qui doit pouvoir jouer pleinement son rôle.


Plus forts ensemble !

Au sein de la FGTB, les réformes institutionnelles successives ont également été traduites dans nos structures syndicales, partant de la conviction qu’il faut opposer à chaque pouvoir un contrepouvoir. A juste titre d’ailleurs !

La division forcée par certains politiques pousse parfois à une logique de division au sein de notre organisation. Nous devons construire les conditions à un renversement de cette tendance car elle est nocive pour le monde du travail et donc nocive pour la FGTB.

Nous souhaitons placer à nouveau au centre de nos actions syndicales le principe de l’unité du monde du travail. C’est dans cette unité qu’elle puise la puissance de son rapport de force.  C’est armée de ce principe qu’il a construit ses plus belles conquêtes sociales. Cela signifie que nous voulons faire plus ensemble et moins chacun dans son coin. Cela signifie aussi faire des compromis. Mettre de l’eau dans son vin, oublier ses propres intérêts au profit de l’intérêt commun.

Voilà qui devrait être le fil rouge de la préparation du congrès de la FGTB fédérale qui se tiendra l’an prochain. 

« Travailler ensemble encore plus », les membres de la FGTB le méritent.
Tout comme chaque Belge. 
Pour nous, ni exclusion ni scission.
Mais la solidarité dans l’unité !

Deze verklaring is een initiatief van
Cette déclaration est une initiative de

Frank Moreels

Voorzitter BTB-ABVV
Président UBT-FGTB

Rohnny Champagne

Voorzitter ABVV-Metaal
Président FGTB Métal
Categorieën: Uncategorized

1.987 reacties

folga_alyuminiyevaya_klsr · op

Кашированная фольга с печатью: идеально для вашего бренда
печать на фольге http://www.ufalaki.ru .

sglobyaemi_kushti_msOl · op

Вашият нов дом със сглобяема къща: бързо и икономично строителство
сглобяеми къщи на един етаж https://sglobyaemi-kushti.com/ .

Tammara Valentin · op

Ontdek de elegance van onze designklassiekers! (Discover the elegance of our design classics!) Onze replica’s van de Eames Lounge Chair, Barcelona Chair en Eames Office Chair combineren kwaliteit en stijl. (Our replicas of the Eames Lounge Chair, Barcelona Chair, and Eames Office Chair combine quality and style.) Bezoek https://decomica.com nu en ervaar luxe tegen een kleine prijs!

Our division Altogether about you decide The rinning hangs in · op

Our division Altogether about you decide The rinning hangs in

magazin_shin_fdOi · op

Интернет-магазин шин: удобный поиск и подбор по параметрам
интернет магазин шины и диски https://www.shiny-internet-magazin.ru .

JohnBom · op

Hi, roeddwn i eisiau gwybod eich pris.

propusk_MKAD_lfEt · op

Быстрое оформление пропусков на МКАД с гарантией результата
пропуск в москву для грузовиков https://www.propusknamkad111.ru .

kupit_shiny_ovMa · op

Купить шины для легковых автомобилей: подбор моделей для любого сезона
купить колеса в спб https://www.kupit-shiny-spb.ru/ .

zapchasti_VAZ_xhot · op

Купить автозапчасти ВАЗ: качественные детали от надёжных производителей
lada запчасти https://www.avtozapchasti-vaz1.ru/ .

lizing_gruzovykh_avtomobiley_qbkr · op

Лизинг грузовых автомобилей: простой способ обновить автопарк
грузовой транспорт в лизинг http://www.lizing-gruzovyh-avto.ru .

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *